نمادی از تمایلات جنسی زنانه، لباس شنای تولید انبوه و فرصتی دیگر برای مردان تا به زنان توجه کنند - بله، این بیکینی است، که اگرچه بازیگر مهمی در تاریخ مد است، اما نامش با یکی از آنها ترکیب شده است. عباراتی که بیشترین مسئولیت را برای اضطراب مربوط به ظاهر دارند، با بدن بیکینی. از آنجایی که سال ها و دهه ها هر بهار صفحه اول مجلات زنان را پر می کند، Refinery29 به دنبال این بود که چه کسی می توانیم برای توسعه این پدیده تشکر کنیم.
طبق گزارش سایت، صنعت مد، صنعت تناسب اندام و رسانه ها همگی در احیاء و بقای این مفهوم نقش داشتند که ماهیت آن به طور خلاصه این است که فقط زنان با یک تیپ بدنی خاص دارای امتیاز هستند. برای پوشیدن لباس بیکینی.از آنجایی که این اصطلاح به حدی بر عزت نفس زنان تأثیر می گذارد که برخی از افراد به دلیل آن حتی به ساحل نمی روند، برای مثال پالایشگاه استفاده از آن را متوقف کرد.
آغاز
زنان همیشه رابطه عجیبی با این لباس داشتند: پس از ارائه آن در سال 1946، این لباس به نمادی از اخلاقیات سست تبدیل شد و تا دهه 1960 بود که به لطف بریژیت باردو مورد قبول و سکسی قرار گرفت. به هر حال، ما خود این اصطلاح را مدیون شرکت شکل دهنده بدن به نام Slenderella International هستیم، زیرا در سال 1961 یک کمپین کامل در اطراف بدن بیکینی ایجاد کرد.
با این حال، آنها را نمی توان مسئول انتشار این خبر دانست، بلکه سردبیران Sports Illustrated، به طور دقیق تر، موضوع لباس شنا در سال 1964 را مسئول دانست. در حالی که مدل ها یاد گرفتند که چگونه شکم خود را بکشند، پاهای خود را بچرخانند تا بزرگ به نظر نرسند و چگونه کمر خود را در تصویر باریک نشان دهند، روزنامه روز به روز بیشتر به روتوش روی آورد و تقریباً فقط عکس های کاملاً صیقلی را مجاز کرد. را فشار دهید.
پاتریک آلاک در کتاب خود داستان بیکینی نوشت که این پدیده در دهه 1990 به اوج خود رسید: دیگر برای قرار دادن یک دختر نسبتاً زیبا در روزنامه کافی نبود، مدل ها باید دست نیافتنی را منتشر می کردند که در ژست گرفتن در مناطق استوایی. مکان ها، در درخشش دندان های سفید، برنزه و البته لاغری کامل شد. به همین دلیل، مدلها دچار تحولی مضاعف شدند: یک بار در زندگی واقعی، برای اینکه «مواد پایه» خوب به نظر برسند، و از سوی دیگر، در دنیای دیجیتال، جایی که روتوشها به آنها ظاهری جدید دادند. این نیز مضر است، زیرا با وجود اینکه زنان میدانند که یک زن دوباره طراحی شده را در مجله میبینند، اما همچنان احساس بدی دارند زیرا آنطور نقاشی نمیکنند.
در Lynn Peril's Girl Culture: An Encyclopedia، او در مورد یک نظرسنجی در دهه 1960 می نویسد که دخترانی بودند که بیکینی را دوست داشتند تا زمانی که توسط زنان خیلی چاق یا لاغر، شاید مادر شما یا خانواده شما پوشیده نمی شد. عضواین عقیده نسل به نسل یکسان باقی مانده است: هیچ کس نمی تواند بیکینی بپوشد اگر به اندازه کافی جوان نباشد و اندام خوبی نداشته باشد. به هر حال، پریل همچنین به پستهای وبلاگ ده سال پیش اشاره میکند که چگونه دختران به یکدیگر توصیههایی برای گرسنگی دادن به یکدیگر میدهند تا با لباس شنا خوب به نظر برسند.
و البته، در 10 سال گذشته چیز زیادی تغییر نکرده است، حتی اگر بسیاری از مردم قبلاً در مورد اثرات مضر استفاده از بدن بیکینی و اصطلاحات مشابه آن (مثلاً فصل بیکینی) هشدار داده اند. البته، معکوس کردن روند طولانی مدت کار آسانی نیست، اما امیدواری وجود دارد، زیرا تصاویری که ما با کلمه بیکینی مرتبط می کنیم از سال 1946 بسیار تغییر کرده اند - Refinery29 می نویسد.
نظر شما در مورد اصطلاح بدن بیکینی چیست؟ (حتی می توانید موارد بیشتری را تگ کنید!)
- من از آن حمایت می کنم، هیستری پیرامون آن را درک نمی کنم.
- من از آن حمایت می کنم، اما فقط به این دلیل که مرسوم است.
- من واقعاً هنوز به آن فکر نکرده ام.
- باید متوقف شود، کاملاً غیر ضروری است.
- منجر به اختلالات عزت نفس می شود.
- بیایید به جای آن از صفت های slender/stringy/thin استفاده کنیم.
- مهم نیست.